Winona werkt al ruim 15 jaar als HR-business partner. “Veel bedrijven willen nu een vrouw in het managementteam. Maar als zij er eenmaal is en een ander geluid laat horen, is het toch fijner als ze haar mond houdt en glimlacht!”
Voor Winona is de loonkloof een onmiskenbaar feit. “Ik werk bij HR-afdelingen en heb daarom inzicht in de salarissen. Bij alle bedrijven waar ik tot nu toe heb gewerkt, was sprake van een loonkloof. Het bewijs is er gewoon; daar is niets raadselachtigs aan.”
Ze merkt ook op hoe positieve uitzonderingen door werkgevers worden ingezet om de indruk te wekken dat het wel meevalt met het ongelijk belonen van mannen en vrouwen. “Vooral in de technische branches zie je uitschieters. Ze willen daar graag vrouwelijke managers. Zo’n vrouw wordt dan met een exorbitant salaris binnengehaald, soms hoger dan dat van mannen binnen de organisatie met meer ervaring. Talent dat al binnen de organisatie is plukt daar geen vruchten van. Als je het gesprek over de loonkloof wilt aangaan, wordt die ene, goedbetaalde vrouw naar voren geschoven. Alsof daarmee bewezen is dat er onmogelijk sprake van een loonkloof kan zijn. Heel frustrerend!”
Volgens Winona speelt de cultuur binnen organisaties een belangrijke rol. “In veel branches is er nog steeds sprake van een sterk old boys network. Nu er steeds meer aandacht is voor diversiteit en inclusie wordt in veel organisaties een vrouw aangesteld op een zichtbare, hoge positie.” Winona is kritisch op deze aanpak. “Veel bedrijven willen nu bijvoorbeeld een vrouw in het managementteam. Maar als zij er eenmaal is en een ander geluid laat horen, is het toch fijner als ze haar mond houdt en glimlacht. Er wordt eerder geluisterd naar een 7-vinker dan naar een jonge vrouw. Die cultuur moet nodig veranderen.”
Het onderzoeken en analyseren van de loonkloof wordt in veel organisaties wel aangemoedigd, merkt Winona op. “Na zo’n onderzoek wordt er alleen vaak niets met de uitkomsten gedaan. ‘Het is maar net hoe je ernaar kijkt,’ hoor ik vaak als ik wijs op zaken die aangepakt of op zijn minst verder uitgezocht moeten worden. De bereidheid om de ongelijkheid echt aan te pakken is vaak ver te zoeken. Het lijkt soms alsof er vooral hard wordt gezocht naar manieren om te kunnen blijven doen alsof er niets aan de hand is. Om vrouwen niet meer te hoeven betalen.”
Winona ziet dat er op sommige plekken wel stappen in de goede richting worden gezet, maar ziet vooral nog veel ruimte voor verbetering als het gaat om gelijke beloning. “Als ik even hardop mag dromen, dan zou ik willen dat werkgevers harder worden aangepakt. Ze komen er nu wel heel makkelijk mee weg. Je kunt een loonkloof binnen je organisatie gewoon negeren. Dat gelijk werk gelijk moet worden beloond staat vast in de wet. Ik zou zeggen: handhaaf die wet, controleer daarop! Ook transparantie kan helpen. Geen werkgever wil er toch om bekend staan dat ‘ie vrouwen structureel onderbetaalt?”
