Het contract dat Naomi aangeboden krijgt verdwijnt als sneeuw voor de zon zodra een mannelijke collega ziet wat ze gaat verdienen. “Kennelijk moet je als vrouw nog steeds niet denken dat je hetzelfde salaris kunt krijgen als een man. Dan staat iedereen op zijn achterste poten.”
Als Naomi via een detacheringsbureau aan de slag gaat bij een IT-bedrijf vindt ze al gauw haar draai.
“Het werk liep goed. Ik had alles onder controle en kon het goed vinden met de directeur. Vrij snel deed hij me het aanbod om in vaste dienst te komen. Het was een win-win situatie. Het was voor de werkgever voordeliger om mij in dienst te nemen en ik hoefde niet langer tijdelijke opdrachten te doen via een bureau.” Ze worden het eens over het salaris dat ze zal gaan verdienen, het detacheringsbureau gaat akkoord met een mooie premie en de directeur deelt in de bestuursvergadering mee dat zij in vaste dienst komt.
Helaas is niet iedereen tevreden met de nieuwe situatie. “Ik zat met de directie-assistent op kantoor toen de operationeel directeur – Johan, de tweede man binnen het bedrijf – hevig verontwaardigd binnenkwam. ‘Wat is er met jou afgesproken,’ brieste hij, ‘jouw salaris is hoger dan dat van mij!’ Ik was stomverbaasd. De assistent was gelukkig van alle afspraken op de hoogte en maakte hem direct duidelijk dat het zo was afgesproken. Johan stormde daarna direct weer boos weg.” Niet veel later komt de directeur binnen. Hij vertelt Naomi dat Johan erg overstuur is en dat ze nog maar eens naar de salarissen moeten kijken. “Het was duidelijk dat hij niet goed wist wat hij met de situatie aan moest. Op papier verdiende ik inderdaad iets meer dan Johan. Naast dat salaris kreeg Johan wel elk jaar een riante bonus. Uiteindelijk spraken we af om de salarissen gelijk te trekken. Het verschil hoopte ik eventueel aan het einde van het jaar als bonus uitgekeerd te krijgen. Het leek me op dat moment een prima oplossing.”
Een paar dagen later krijgt Naomi een telefoontje van de directeur. Hij vertelt haar dat hij nog eens over de eerder gemaakte afspraken moet nadenken. Hij heeft met Johan gesproken en die kan niet accepteren dat zij hetzelfde gaat verdienen als hij. “Toen ben ik woedend geworden. Dit was werkelijk onacceptabel. Als financieel directeur zou ik een enorme verantwoordelijkheid op me nemen en een belangrijk strategisch project gaan leiden. Ik zou niet weten waarom ik dan geen recht zou hebben op dat salaris.” Als ze weer op kantoor is, krijgt Naomi te horen dat ze toch niet met haar verder willen. “Ik wist eigenlijk direct dat dit niet meer goed zou komen. Het beloofde contract kreeg ik niet meer en zelfs mijn computer was direct afgesloten. Het detacheringsbureau wilde niet meer met mij verder. Ik had net een huis gekocht en stond plotseling met lege handen. Het was een ontzettend stressvolle tijd.”
Via de huisarts komt Naomi bij een advocaat terecht die haar vertelt dat ze juridische stappen kan ondernemen. “Dat wilde ik wel proberen, om mijn punt te maken. Ik wilde daar werken, omdat ik een goede relatie had opgebouwd met de directeur. In de korte tijd dat ik er werkte, had ik een waardevolle vertrouwenspositie ingenomen. Dat hij me zo heeft laten vallen, omdat een man van middelbare leeftijd zich zo bedreigd voelde door een vrouwelijke collega die hetzelfde of net iets meer dan hij zou gaan verdienen vind ik tot op de dag van vandaag onbegrijpelijk!”
Ook de rechtszaak is voor Naomi een teleurstelling. “In een klein kamertje krijg je de kans om je zaak te bepleiten. Beide advocaten lazen hun argumenten voor en dat was het. Eigenlijk werd ik gewoon met de grond gelijk gemaakt. In het verweer werd gezegd dat ik alles had verzonnen en instabiel was. Er waren genoeg getuigen, maar die worden bij een zaak als deze niet opgeroepen. Bovendien zijn het allemaal werknemers of belanghebben van het bedrijf.
Ik heb de zaak verloren en mocht als klap op de vuurpijl ook nog de kosten voor mijn werkgever betalen. Ook emotioneel heeft het me veel gekost. Kennelijk moet je als vrouw nog steeds niet denken dat je hetzelfde salaris kunt krijgen als een man. Dan staat iedereen op zijn achterste poten. Voor mij is het delen van dit soort verhalen de enige manier om overheen te komen. Dan worden we er tenminste allemaal iets wijzer van.”
De namen in dit artikel zijn om privacyredenen gefingeerd.
